Ποιες είναι οι ψυχολογικές πληγές που αφήνει η απιστία; Ντετ... Ντετέκτιβ Η στιγμή που όλα αποκτούν νόημα > 자유게시판

• 목록
• 답변
• 글쓰기
• 게시판 리스트 옵션
  • 수정
  • 삭제

Ποιες είναι οι ψυχολογικές πληγές που αφήνει η απιστία; Ντετ... Ντετέκτιβ Κάποια αλήθεια δεν έρχεται σαν χειροκρότημα. Έρχεται ήσυχα, σε βρίσκει στην κουζίνα ενώ φτιάχνεις καφέ, σε αγγίζει την ώρα που κοιτάς από το παράθυρο μια άδεια λεωφόρο. Δεν αλλάζει τον κόσμο, αλλά αλλάζει τον τρόπο που τον βλέπεις. Ίσως δεν σου αρέσει όλο αυτό που ανακαλύπτεις. Ίσως σε απογοητεύει. Όμως νιώθεις και κάτι άλλο. Μια ελαφρότητα που γεννιέται όταν σταματά η πάλη για να κρατήσεις ζωντανή μια εικόνα που δεν υπάρχει πια. Η αποδοχή δεν είναι παραίτηση. Είναι επιλογή να ζήσεις με ακεραιότητα. Από εκεί ξεκινάς να γίνεσαι ξανά δημιουργικός, ξανά ζωντανός, ξανά ανοιχτός στους ανθρώπους. Η ηρεμία που ακολουθεί δεν είναι θόρυβος. Είναι χώρος. Και σε αυτόν τον χώρο χωρούν νέες αρχές.

Μην αφήσεις τα ερωτηματικά να σε κυνηγούν – βρες τις απαντήσεις.


Κάποια αλήθεια δεν έρχεται σαν χειροκρότημα. Έρχεται ήσυχα, σε βρίσκει στην κουζίνα ενώ φτιάχνεις καφέ, σε αγγίζει την ώρα που κοιτάς από το παράθυρο μια άδεια λεωφόρο. Δεν αλλάζει τον κόσμο, αλλά αλλάζει τον τρόπο που τον βλέπεις. Ίσως δεν σου αρέσει όλο αυτό που ανακαλύπτεις. Ίσως σε απογοητεύει. Όμως νιώθεις και κάτι άλλο. Μια ελαφρότητα που γεννιέται όταν σταματά η πάλη για να κρατήσεις ζωντανή μια εικόνα που δεν υπάρχει πια. Η αποδοχή δεν είναι παραίτηση. Είναι επιλογή να ζήσεις με ακεραιότητα. Από εκεί ξεκινάς να γίνεσαι ξανά δημιουργικός, ξανά ζωντανός, ξανά ανοιχτός στους ανθρώπους. Η ηρεμία που ακολουθεί δεν είναι θόρυβος. Είναι χώρος. Και σε αυτόν τον χώρο χωρούν νέες αρχές.

Μην αφήσεις τα ερωτηματικά να σε κυνηγούν – βρες τις απαντήσεις.


Κάποια αλήθεια δεν έρχεται σαν χειροκρότημα. Έρχεται ήσυχα, σε βρίσκει στην κουζίνα ενώ φτιάχνεις καφέ, σε αγγίζει την ώρα που κοιτάς από το παράθυρο μια άδεια λεωφόρο. Δεν αλλάζει τον κόσμο, αλλά αλλάζει τον τρόπο που τον βλέπεις. Ίσως δεν σου αρέσει όλο αυτό που ανακαλύπτεις. Ίσως σε απογοητεύει. Όμως νιώθεις και κάτι άλλο. Μια ελαφρότητα που γεννιέται όταν σταματά η πάλη για να κρατήσεις ζωντανή μια εικόνα που δεν υπάρχει πια. Η αποδοχή δεν είναι παραίτηση. Είναι επιλογή να ζήσεις με ακεραιότητα. Από εκεί ξεκινάς να γίνεσαι ξανά δημιουργικός, ξανά ζωντανός, ξανά ανοιχτός στους ανθρώπους. Η ηρεμία που ακολουθεί δεν είναι θόρυβος. Είναι χώρος. Και σε αυτόν τον χώρο χωρούν νέες αρχές.